Voor vrij en creatief magazine 'Melk' schreef Shoot My Food-collega Beau Louisse een column over kaas. Want als milieubewuste vega is er een ding dat ze niet kan weerstaan, en dat is 'het gele goud'. 

De meeste complimenten van volslagen vreemden krijg ik niet over mijn sneakers, kleding of kapsel. Nee, het is een ronde gele sticker op mijn telefoon die het meest in de smaak valt. “IK WIL KAAS!”, staat er in grote letters op. De sticker bezorgt me goedkeurende blikken van medekaaskoppen en gesprekken over stinkkaas, roodflora of gorgonzola met andere kaasplankaficionados. De liefde voor kaas verbindt ons blijkbaar meer dan de liefde voor Nike, gekke prints of curtain bangs. 

Toch begint er langzaam iets te knagen. Mijn laatste broodje döner at ik negen jaar geleden, sindsdien ben ik vegetariër. In koffiezaakjes bestel ik braaf de havercappuccino en ik koop nog altijd de dure plantaardige yoghurt, al bewijst de Keuringsdienst van Waarde dat supermarkten me enorm afzetten met hun kokoskwark en sojashit. Maar tegen Comté zeg ik nooit nee. En daarin ben ik niet alleen. 

De gemiddelde Nederlander eet zo’n 17 kilo kaas per jaar. Ook de milieubewuste vega’s om me heen knabbelen lekker door, de kaasschaamte ten spijt. We kennen het kalverenleed, we snappen het stikstofprobleem en zijn van mening dat de methaanuitstoot moet stoppen. Maar toch zeggen alle gutmenschen nog steeds ja tegen burrata.

"Ik ben een willoos slachtoffer, tot junk gemaakt door de zuivelindustrie"

Hoezo die camembertcraving, dat vacherinverlangen, die halloumihunkering? Voedingsonderzoeker Dr. Neal Barnard lijkt het te weten. Hij beweert dat kaas door de hoge hoeveelheid caseïne even verslavend is cocaïne. Hij omschrijft het gele goud zelfs als ‘zuivelcrack’. De wetenschap heeft gesproken: ik ben een willoos slachtoffer, tot junk gemaakt door de zuivelindustrie. 

Maar net als ik me achter de keiharde feiten wil verschuilen, zie ik de artikelen die Barnards onderzoek onderuithalen. De vetten, zouten, eiwitten en romige smaak maken kaas weliswaar moeilijk te weerstaan, maar verslavend is kaas niet. Toch lijkt cold turkey stoppen de enige uitweg. Morgen begin ik. Of volgende week. 1 januari anders. Misschien alleen nog een kaasplankje op feestjes? 

Die sticker gaat er in ieder geval vanaf. IK WIL PLANTAARDIGE KAAS.

 

---

Deze column komt uit 'Melk'. De eerste editie van het magazine van ons zusterbedrijf en communicatiebureau Shoot My Food. Een vrij en creatief blad, zonder blad voor de mond. Benieuwd naar de rest van het magazine of wat Shoot My Food voor jouw merk kan betekenen? Neem contact op met Britt Boeijen via britt@shootmyfood.com.