Thuis eet Food Inspirations hoofdredacteur Maaike de Reuver vegan; buiten de deur eet ze wel eens vlees, vis of zuivel. Voor haarzelf is dat prima, maar haar omgeving lijkt dat soms ingewikkeld of zelfs hypocriet te vinden. Ze vond een oplossing. Niet in haar eetpatroon maar in de benaming daarvan. Sinds ze zichzelf geen vegetariër meer noemt maar een sociaal omnivoor lijken de (voor)oordelen verdwenen.

Sinds een jaar of twee eet ik zo veel mogelijk plantaardig. Thuis eten we vrijwel geen dierlijke eiwitten meer, en buiten de deur ga ik ook vaak voor de vegetarische optie. Als die optie er is tenminste. Want nog steeds is er in veel restaurants geen vega menu. In zo’n geval ga ik voor het menu met vlees of vis. Want ik lust wel vlees en vis, maar wil graag minderen vanwege duurzaamheidsredenen. 

75% minder dierlijke eiwitten

Als we namelijk met elkaar de richtlijnen van het Parijs-Akkoord willen halen (de CO2-uitstoot in 2030 met 50% verminderen vergeleken met 1990) moeten we wereldwijd 75% minder dierlijke eiwitten gaan eten, zo berekenden de mensen achter datzelfde akkoord. Ik kan de wereld niet veranderen, maar mijn eigen eetpatroon wel. Dus ben ik zo'n twee jaar geleden gaan minderen. Zolang mijn consumptie van dierlijke eiwitten thuis om en nabij de nul is en buiten de deur zo min mogelijk, consumeer ik een stuk gezonder voor dier en klimaat dan voorheen. Ik kan wel met zekerheid zeggen dat ik nu 75% minder dierlijke eiwitten eet dan een paar jaar geleden. Dat ene stukje vlees of vis buiten de deur, daar geniet ik dan maar gewoon extra van.

Maar daar lijkt de wereld soms anders over te denken. En iedereen die vegetarisch of veganistisch eet zal dit fenomeen ongetwijfeld herkennen: als je tegen je omgeving zegt dat je vegetariër bent, maar in een restaurant toch een stukje vlees eet, dan vinden sommigen je hypocriet. Anderen lijken er in zo’n geval zelfs plezier in te hebben je te ‘betrappen’. Zoiets van: zie je wel, je bent ‘het’ eigenlijk toch niet. En dan lijken ze bijna opgelucht. Want plant-based kan dan wel al jaren een trend zijn, in de ogen van veel Nederlanders is vlees eten nog altijd de norm. Ik schreef het al eerder in een column: vega(n)s zijn voor sommige mensen net als windmolens: het is goed dat ze er zijn, maar ze moeten niet te dichtbij komen.

De alleseter is gezelliger

Dus zeg ik voortaan niet meer dat ik vegetariër ben. Ik vertel mijn omgeving nu dat ik sociaal omnivoor ben. Als ik de vraag krijg wat dat betekent, zeg ik dat ik bewust probeer te eten, maar dat ik in sociale kringen eet wat me wordt voorgeschoteld. Vaak volgt dan een ‘gelukkig’ en is daarmee de kous af.

Geloof me: ik eet precies hetzelfde, of ik nou vegetariër of sociaal omnivoor zeg te zijn, maar de mensen om mij heen gaan een stuk beter op die gezellige alleseter.