"We moeten wat minder gehaast zijn, en wat meer van elkaar gaan houden"

Sinds de horeca op 15 maart de deuren sloot, delen wij vanuit Food Inspiration verhalen uit de branche. In die vier weken heb ik zo’n 20 mensen geïnterviewd. Zonder twijfel is het interview met Harold van Nielen het interview dat mij het meeste heeft geraakt. Niet omdat vanuit zijn bedrijf de meeste mensen thuis zitten, of omdat het omzetverlies het grootst is, maar omdat Harold oprechte interesse toonde in mij als persoon aan de andere kant van de lijn. 

Harold en ik kennen elkaar al een jaar of vijf vanuit het Food Inspiration Pioneers netwerk. Hij is de eigenaar van café-restaurant Stads en van restaurant Miss Paddle. Beide gevestigd in Eindhoven, de stad waar ik zelf ook woon.

Ha Harold! Fijn om je te spreken. Hoe is het met je?

"We zitten in een vreemde film. Een rare film. Een enge film. Een slechte film."

Waar vul je zoal je dagen mee?

"Ik ruim m’n kantoor op, werk de administratie bij, ben een beetje aan het schilderen. Dingen waar je normaal gesproken geen tijd voor maakt of hebt. En we zijn bezig met de zomerkaart. Toen we dicht gingen hadden we nog het wintermenu. We delen met het team recepturen via de mail en de chefs zijn thuis gerechten aan het bereiden. Als we dadelijk open gaan hebben we een zomerse menukaart liggen. Het wordt denk ik de beste kaart ooit!"

Waarom kies je ervoor om niet aan bezorging te doen?

"Voor deze crisis heb ik ook geen bezorging gedaan. Ik heb er een hele duidelijke keuze in gemaakt om daar niet aan mee te doen. Met het opstarten van zoiets ben je meer energie kwijt dan dat het oplevert."

"Ik ga iedere week bij alle medewerkers thuis langs om te vragen hoe het met ze gaat"

Hoe is het met je medewerkers?

"Ik heb 10 mensen in vaste dienst. Die zitten allemaal thuis. Het is raar om elkaar nu zo lang niet te zien. We zijn met elkaar meer dan alleen collega’s. Maar ik ga iedere week bij iedereen thuis langs om te vragen hoe het met ze gaat. Gewoon even ouwehoeren bij de voordeur. Aanstaande zaterdag ga ik een rondje rijden om iedereen een chocoladepaashaas te geven en ze fijne paasdagen te wensen. Normaal zou ik dat doen in de zaak. Nu doe ik het ook, maar dan op een andere manier."

Kun je de medewerkers blijven doorbetalen?

"De eerste betalingsronde hebben we gehad. Toen hebben ze allemaal netjes hun centjes gekregen. Maar de vraag is hoe lang het duurt voordat we als ondernemers de tegemoetkoming van de overheid ontvangen. Er komt nu natuurlijk geen euro binnen. Privé geef ik ook geen euro uit. Ik ga amper naar de supermarkt, en ben letterlijk de vriezer van de zaak aan het leeg eten. Tegen mijn medewerkers heb ik eerlijk verteld dat de bodem op een gegeven moment bereikt is. Het lukt mij nog om de maand april af te rekenen, heb ik dan geen subsidie ontvangen dan zit ik redelijk op de bodem, als je begrijpt wat ik bedoel."

"Het lukt mij nog om de maand april af te rekenen, daarna zit ik redelijk op de bodem"

Wanneer verwacht je weer open te gaan?

"Ik houd vast aan eind mei. De vraag is wel: gaan we open-open zoals het altijd is geweest of zijn er dan nog beperkingen met betrekking tot social distancing. Als we echt open-open mogen dan gaat het de eerste maand een groot feest zijn. Als het aan mij ligt wel in ieder geval. Een opening met social distancing, ik weet niet wat ik daarvan moet verwachten. Ik denk dat je dan een hele beladen situatie krijgt, net zoals nu in de supermarkt. Ik weet niet of je dan de horecavreugde kunt ervaren die normaal gesproken bij ons heerst."
 

Het gesprek krijgt dan ineens een andere wending. 
 

"Hé maar we praten nu wel over mij. Maar hoe is het met jou?"

Ik vertel Harold dat we vanuit Food Inspiration de tijdelijke marktplaats etenover.nl gestart zijn. Dat het ons ondanks de situatie veel voldoening oplevert om op dit moment iets te kunnen doen voor de branche. En ik vertel dat mijn zoontje van net 1 jaar oud ook thuis is omdat de kinderopvang dicht is. Dat het heel bijzonder maar ook pittig is om de kleine man de hele dag om je heen te hebben thuis. 

“Wat bijzonder om te horen. Kijk dat bedoel ik nu. We kennen elkaar al zo’n tijd en ik wist niet eens dat je een zoontje had. Ondanks deze ellendige periode is dit een moment dat mensen elkaar vaker spreken. Ik spreek ook heel veel met andere ondernemers. Normaal gesproken zijn dat altijd vrij oppervlakkige gesprekken. Nu heb je zeeën van tijd en ga je echt de diepte in. Natuurlijk begint ieder gesprek, net als bij ons, over de coronasituatie. Maar praat je iets langer door, dan hoor je echt hoe het met de ander is. Ik hoop ook dat we dat na deze situatie blijven doen. We moeten wat minder gehaast zijn, en wat meer van elkaar gaan houden."

Misschien is die aandacht voor andere mensen wel de reden dat je ondanks deze slechte film je staande weet te houden.

"Ik haal daar energie uit. Ik vind het altijd interessant om met mensen te praten. Ik ben echt een mensen-mens. Daarom houd ik ook zo van de horeca. Ik houd van mensen om me heen. Dat is ook precies waar we in deze tijd mee bezig zijn: niet met geld, niet met haasten, maar met de mensen om ons heen."

"Ik houd van mensen om me heen. Daarom houd ik ook zo van de horeca."

Wat zie je nu als je kijkt naar de mensen om je heen?

"Het is eigenlijk een veel mooiere wereld zo. Als we toch eens altijd zo zouden kunnen leven en ons niet druk hoeven te maken over geld en status, dan hebben we toch een veel mooier leven!"

Nadat we hebben opgehangen stuur ik Harold een foto van mijn zoontje. Hij stuurt terug: ‘Dank je wel', gevolgd door een hartje. Dan nodigt hij mij uit om vrijdagmiddag samen met de kleine man een borrel te komen doen bij Stads. Op het terras, op gepaste afstand. Want ondanks dat de horeca gesloten is, blijven horeaondernemers zoals Harold een verbinder, coronatijd of niet.