Nederland telt 17 miljoen foodrecensenten. Iedereen heeft een mening over restaurants en kan die mening ongezouten op internet zetten.

Des te belangrijker dat er goede restaurantcritici zijn. Maar ook die zijn er in verschillende smaken: van culinaire journalisten tot foodbloggers. Tijdens de Food Inspiration DayX gingen ze met elkaar in gesprek.

 

Foodbloggers slecht voor de restaurantsector

Contentmarketing-expert Cor Hospes windt er geen doekjes om. Doodmoe en hondschagrijnig wordt hij van al die foodbloggers die de laatste jaren als broccolikiemen uit de grond schieten. De meesten, uitzonderingen daargelaten, hebben volgens hem totaal geen verstand van eten, laat staan van koken en van de ideeën die aan gerechten ten grondslag liggen.

“Velen kunnen nog geen courgette van een aubergine onderscheiden, maar ze hebben wél invloed. Een kwalijke zaak, want het gaat zulke bloggers niet om de inhoud. Ze zijn alleen maar bezig met de buitenkant. Alles moet instagrammable zijn. Het is slecht voor de restaurantsector, want het heeft niets met liefde voor eten te maken.”
 

Restaurantsector door de komst van foodbloggers democratischer geworden

Hiske Versprille, culinair recensent bij De Volkskrant, vindt het juist een goede zaak dat er foodbloggers zijn. “De restaurantkritiek is met de komst van die bloggers democratischer geworden. Het is niet meer alleen voorbehouden aan krantenrecensenten om iets van een restaurant te vinden. Hoe meer mensen zinnige dingen over restaurants schrijven, hoe beter het is. Sowieso kan een krantenrecensent nooit over álle restaurants schrijven, zoveel plek is er nu eenmaal niet in de krant. Ik zie blogs daarom als een goede aanvulling.”

Wat Hiske Versprille wél lastig vindt aan foodblogs is dat niet altijd duidelijk is welk belang er meespeelt bij bepaalde blogberichten.

“Mijn verantwoordelijkheid als krantenrecensent ligt bij de lezer. Die wil ik informeren. Er speelt nooit een commercieel belang, want ik word gewoon betaald door de krant.”
 

Geld verdienen door je boodschap te verkondigen, of door reclame te maken?!

Isabel Boerdam is de oprichtster van De Hippe Vegetariër, een online platform over vegetarisch eten, vegetarische recepten en vegetarische restaurants. “Voor mij geldt hetzelfde”, zegt ze. “Ook ik schrijf voor de lezer. Mijn site is een platform waarmee ik mensen met vegetarisch nieuws, recepten en tips wil informeren en inspireren.”

Hiske Versprille: “Maar waarom deed je dan die klus voor Unox waarbij je reclame maakte voor hun vegetarische rookworst? Mij als lezer dien je daar niet per se mee, omdat ik weet dat Unox je betaalt om er over te schrijven.” “Over die rookworst had ik sowieso geschreven, omdat het vegetarisch nieuws is”, zegt Isabel Boerdam.

“Ik denk trouwens dat je er als lezer wél bij gebaat bent, want anders had je misschien niet geweten dat zo’n vegetarische rookworst bestaat. Voor mij zijn dat soort klussen telkens een afweging. Ik neem ze aan wanneer ze bij me passen en wanneer ze mijn hogere doel dienen: meer mensen op de hoogte brengen van wat er speelt op vegetarisch gebied. Ik zou nooit alleen maar reclame voor iets maken omdat het geld oplevert. Maar ik moet wel ergens mijn geld mee verdienen.”
 

Met foodbloggen verdien je geen geld, je verdient er hooguit een gratis maaltijd mee.

Wat Cor Hospes een ander nadeel vindt aan veel foodblogs is dat ze altijd alleen maar laaiend positief zijn, en weinig kritisch. “Alles is fantastisch en geweldig en #todiefor”.Roger Bloem startte de website Cityguys waarop hij restaurants in Amsterdam -vrijwel alleen maar- positief recenseert. “De stukken op Cityguys zijn inderdaad puur positief. Omdat we onze lezers ermee willen inspireren. Maar dat betekent niet dat het geen waarde heeft. Wij bezoeken maandelijks honderd restaurants waarvan er maar een handjevol op de website terechtkomt. Dat zijn alleen de zaken die wij echt goed vinden.”

Cityguys is een ‘hobbyproject’. Roger heeft er een baan naast en hoeft aan de website dus geen geld te verdienen. Dat zou hij ook niet willen, want dan zou hij concessies moeten doen aan de onafhankelijkheid van de inhoud. Hij baalt soms wel van die so called foodbloggers, omdat er veel bij zijn die alleen maar bloggen om gratis te kunnen eten. Volgens hem ontstaat dankzij de ‘slechte’ bloggers het beeld onder horeca-eigenaren dat alles te koop is.

“Laatst mailde er een eigenaar van een pizzatent. Of hij in ons lijstje van favoriete pizzarestaurants in Amsterdam kon komen als hij ervoor betaalde. Zo werkt het niet. Zo’n top-5 plek moet je echt verdienen.”

“Ben jij dan volledig onafhankelijk?” vraagt Hiske Versprille aan Roger Bloem. “Zit jij nooit ergens op uitnodiging te eten?” “Jawel”, zegt hij. “Maar dat betekent niet automatisch dat we over zo’n zaak schrijven. Daar zijn we onafhankelijk in en we zijn er ook heel duidelijk over.”
 

Gratis gegeten of zelf betaald? Vertel het je lezers!

Hiske Versprille denkt dat het toch beter voor de geloofwaardigheid zou zijn als bloggers het erbij zouden vermelden wanneer ze ergens zijn getrakteerd. Zij zelf zet het erbij wanneer ze een restaurant beoordeelt waar de eigenaars haar kennen of weten wie zij is.

“De lezer heeft het recht te weten dat ik misschien niet volledig ben behandeld zoals zij zouden worden behandeld. Dan kan de lezer zijn eigen afweging maken en mijn recensie beter op waarde schatten.”
 

Een wijze les: gebruik social media voor sociaal doen.

Cor Hospes blijft kritisch over het merendeel van de foodbloggers. “Restaurateurs laten hun oren steeds meer hangen naar die flinterdunne, foodkennisloze plaatjes- en praatjesmakers”, vindt hij. “Dat doet de sector geen goed. Bij sommige restaurants is de presentatie belangrijker dan de bereiding, omdat chefs willen dat hun gerechten fotogeniek zijn.” Volgens hem doen we er goed aan sociale media niet meer te gebruiken voor het scoren van likes, maar waarvoor ze zijn bedoeld: voor sociaal doen, voor verbinding en voor inspiratie.
 

Roger Bloem en Isabel Boerdam in gesprek tijdens de Food Inspiration DayX

Artikel: Dorien Dijkhuis | Fotografie: Floris Heuer