Een familiebedrijf dat niet kapot te krijgen is

"Deze tijd heeft mij meer dan ooit doen inzien hoe bijzonder het saamhorigheidsgevoel in ons bedrijf is."

Els van Olphen staat, samen met haar broer Ad, aan het roer van maaltijdproducent Henri. Vanwege de horecasluiting als gevolg van de coronacrisis zag het bedrijf in een klap het grootste deel van de omzet wegvallen. Els was enorm aangeslagen. Tot ze inzag dat ze ‘slechts’ één taak had: het bedrijf dat haar ouders oprichtten voortzetten. Food Inspiration sprak met haar over de invloed van de coronatijd op haar en haar bedrijf. 

Dit verhaal staat samen met nog veel meer verhalen uit de crisis in het Food Inspiration magazine. Lees de nieuwe editie hier.

Het is de vrees van ieder productiebedrijf: een productie die vrijwel geheel stil komt te liggen. Maar als je kijkt naar het verleden is er bijna geen een situatie te noemen waar dat gebeurde, in ieder geval niet een situatie die je als bedrijfsbestuurders al maandenlang zag aankomen. Broer en zus Ad en Els van Olphen zagen begin van dit jaar dan ook niet veel reden om te vrezen voor de toekomst van Henri, het familiebedrijf dat sinds de oprichting door hun ouders in 1979 maaltijden produceert. Het was voor hen, net als voor vele bestuurders, dan ook een redelijke verrassing - en een schok - toen half maart de lockdown werd aangekondigd, en alle bestellingen, en daarmee de gehele productie, in een klap stil kwamen te liggen. 
 

"Ik moest de situatie op me laten inwerken en alles op een rijtje zetten."

Ad: “Het was echt vreselijk. Compleet lege productieruimtes, daar werd ik enorm verdrietig van.” Voor Ad en Els voelt het op dat moment alsof het familiebedrijf dat veertig jaar bestaat door hun handen glipt. Het lijkt alsof alles wat hun ouders ooit hebben opgezet ineens niets meer waard lijkt te zijn. Terwijl Ad direct overschakelt in crisismanagement en als een leeuw voor de troepen gaat staan is Els in de beginperiode van de lockdown uit het veld geslagen. Els: “Ik moest de situatie op me laten inwerken en alles op een rijtje zetten voordat ik een helder beeld had wat me te doen stond. Ik vond het een enorm spannende tijd, het was echt een ongelooflijke achtbaan.” Ad schakelt razendsnel met het team en met partners om ervoor te zorgen dat de kilo’s maaltijden die in de koelingen staan niet weggegooid hoeven te worden. Op alle mogelijke manieren wordt geïnventariseerd hoe het bedrijf de voorraad kan verwaarden. Een deel van de maaltijden wordt aangeboden via het tijdelijke noodplatform Etenover.nl. Een deel kan worden verkocht aan andere kanalen, waaronder retail. En een deel wordt gedoneerd aan de Voedselbank en het Leger des Heils. Ook wordt een webshop opgericht om in de periode dat catering en horeca gesloten zijn maaltijden direct aan consumenten te verkopen. 

Zo verslagen als Els in de beginperiode van de lockdown was, zo strijdig wordt ze na een paar maanden. In juni lijkt ze herrezen te zijn, als een feniks uit de as. Ze heeft weer hoop, en toekomstperspectief. Els: “Op een gegeven moment ging de knop om. Ik zag in: als wij het niet redden, zo’n degelijk bedrijf en zoveel bevlogenheid bij de mensen, dan gaat er echt veel kapot, en dat laat ik niet gebeuren.” Op 1 juni, als de horeca de deuren weer geopend heeft, komen ook bij Henri de eerste bestellingen weer binnen, en wordt de productie weer opgestart. Het zijn nog relatief kleine batches die gemaakt worden zodat flexibel ingespeeld kan worden op de voorzichtige vraag vanuit de herstartende horeca. In juni zit Henri op zo’n 70% van de reguliere omzet. Maar Ad en Els zijn maar wat blij dat hun team weer aan het werk is, en de geur van vers eten weer in het pand rond waait.
 

"Het leek wel alsof iemand aan één van mijn kinderen kwam en dan ga je daar onvoorwaardelijk voor vechten."

Voordeel van de crisis is dat bepaalde keuzes sneller gemaakt worden. Maaltijden die toch al moeizaam liepen zijn bij Henri uit het assortiment gehaald. Innovatieplannen die al op de plank lagen worden in een stroomversnelling aangepakt. Zo is Henri zich op het gebied van marketing opnieuw aan het uitvinden en kijkt naar mogelijkheden om het verhaal achter de producten ook aan de consument te vertellen, nu de consumentenmarkt door de webshop direct wordt aangesproken. Een webshop die, ook na de lockdown, in de lucht blijft en waarmee Henri een nieuwe doelgroep aanspreekt. Els: “We hebben geen budget voor tv-reclames. Daarom zijn we nu bijvoorbeeld via Facebook doelgroepen aan het targetten. Singles en ouderen zijn de belangrijkste doelgroepen voor onze B2C-productlijn.” 

De coronacrisis was, en is nog steeds, de heftigste periode die Henri ooit heeft gekend. Tegelijkertijd geeft Els aan dat het voor haar een periode is waar ze, ondanks alles, met een bijzonder gevoel op terugkijkt. En waarin ze een enorme levensles geleerd heeft. Els: “Deze tijd heeft mij meer dan ooit doen inzien hoe bijzonder het saamhorigheidsgevoel in ons bedrijf is. Zelfs onze kinderen, die normaal gesproken nog niet zoveel met het bedrijf bezig zijn, stonden met werkschoenen en overalls aan, mee te werken. Dat gevoel, dat is iets dat ik nooit zal vergeten. De afgelopen tijd leek het wel alsof iemand aan één van mijn kinderen kwam en dan ga je daar onvoorwaardelijk voor vechten. Dat is wat we hebben gedaan. Dat deden we met z’n allen, met familie Henri.” 

Meer verhalen uit de crisis vind je in het Food Inspiration magazine