Rare vormen, tentakelachtige toefjes en absurde kleuren, op mijn Instagramfeed verschijnen steeds meer onconventionele, maximalistisch versierde taarten met een hoog ‘freaky’ gehalte. Waar komt deze stroming vandaan en wat drijft de makers? Tijd om deze microtrend onder de loep te nemen.

Sociale media is een steeds belangrijker communicatiemiddel voor chefs, koks en patissiers. Met dank aan de lockdowns van de afgelopen jaren pakken steeds meer mensen thuis de spatel en spuitzak op en gaan aan de slag. Platforms als Instagram worden zelfs gebruikt om een business te starten. Maar het zijn niet de perfect geglaceerde taarten met zorgvuldig geplaatste versiering die nu de aandacht trekken. Er lijkt een groei aan onconventionele bakkers die zich met exorbitant en absurdistisch versierde taarten profileren op het internet. 

Om wat voor taarten gaat het precies, vraag je je misschien af? In de basis lijken de creaties binnen deze nieuwe niche op de ingewikkelde gelaagde bruidstaart die we kennen uit chique bakkerijen en Amerikaanse romcoms. Maar deze nieuwe varianten hebben absurde kleuren, zijn opzettelijk lelijk en hebben de meest verrassende versieringen. Zo zag ik taarten voorbij komen die als decoratie drilpudding van doorzichtige gelei op de bovenkant hebben. Of een slagroomtaart waar een tentakel uitgroeit, gemaakt van een reusachtige banaan. 

Claire Geddes Bailey, een kunstenaar en fervent thuisbakker uit Vancouver, stelde haar taarten in februari 2020 het eerst tentoon in een galerie. Toen de pandemie begon, werd haar Instagram-account een plek om haar werk - taarten als kunst - in het openbaar te laten zien.
"In een tijd waarin we verjaardagen niet op dezelfde manier kunnen vieren of galeries kunnen bezoeken zijn de taartsculpturen leuk om te delen via social media", zegt ze in een interview in de New York Times. 

Opvallend is dat veel van de bakkers binnen deze nieuwe excentrieke stroming vrouw zijn. Hoewel hun baksels esthetisch zeer opvallend en verschillend van elkaar zijn, hebben deze taartkunstenaars toch iets met elkaar gemeen. Hun manier van bakken is een vorm van kunst en heeft deels als doel om de gevestigde orde en strenge tradities van de klassieke wereld van patisserie tegenwicht te geven. De beweging wordt ook wel feminist baking genoemd. 

"Deze manier van feminist baking heeft een lange geschiedenis in galeries en musea. Een voorbeeld is Martha Rosler's film 'Semiotics of the Kitchen', waarbij Rosler de dagelijkse creativiteit van vrouwen als een vorm van kunst benaderd", stelt Kyla Wazana Tompkins, professor genderstudies aan het Pomona College in een artikel in de New York Times. "Ik beschouw deze nieuwe taarten als een voortzetting van het anarchistische feministische bakken dat weg beweegt van perfectie naar iets esthetisch promiscue”. 

De nieuwe trend van imperfecte absurdistische taarten, begint zelfs zo groot te worden dat er onlangs een tijdschrift werd gepubliceerd over deze nieuwe 'kunstvorm'. Cake Zine heeft als doel de rijke historie van taart te onderzoeken. En om het nog wat gekker te maken, de eerste editie staat helemaal in het teken van seks en taart. Het magazine bekijkt taart door de lens van gender, seks en verlangen met als doel om bakken in een bredere context te plaatsten. Van fallische gebakjes, tot interviews, essays en gedichten. De oprichters van het magazine laten zien dat de wereld van taart niet meer alleen gaat om een lekker hapje op een verjaardag, maar dat bakken een waardig medium is om je kunstzinnig te uiten.