Ruim een jaar geleden spraken we bakker Edwin Klaasen om na te praten over zijn coronajaar. Dat was, zacht gezegd, een bewogen geschiedenis. Edwin kreeg corona, zat met zijn kersverse liefde Vivian Blinksma opeens in quarantaine en was bezig uit het bedrijf Desemenzo te stappen, waar hij zich jarenlang met ziel en zaligheid voor had ingezet. Het was een jaar als een klassieke tragedie vol liefde, ziekte, crisis, verbinding en afscheid. Inmiddels is wervelwind Edwin een jaar verder. Hoe staat hij er voor?

“Om te beginnen: mijn aandeel in Desemenzo is verkocht. Zoals dat gaat op zulke momenten had dat wel veel voeten in de aarde. Maar ik wilde gewoon niet meer verder. Als je die keuze eenmaal hebt gemaakt, kun je eigenlijk niet meer terug. Ik wilde zelf verder, vrijheid in het bakken, in de producten en de samenwerkingen met anderen. Ik wilde mijn visie kwijt en daarvoor moest ik onafhankelijk worden. Met de nieuwe bakkerij Broodheeren kan ik alles helemaal in eigen hand nemen.”

"Ik ben dankbaar dat corona me zoveel dichter bij mijn product heeft gebracht."

Na veel omzwervingen, aanbiedingen en kijkdagen vond Edwin zijn plek in Raamsdonksveer. “Het was een magazijnhal met een kantoortje erin, maar op het moment dat ik binnenkwam zag ik meteen mogelijkheden. Het licht viel prachtig binnen, het voelde ruim en gastvrij en ik was meteen op mijn plek. Dat merk je ook vanzelf, want ik begon de ruimtes direct in mijn hoofd in te delen: ‘daar komt een oven, hier de rijskast en de logistiek kan dan via deze routes…’, het was liefde op het eerste gezicht. Natuurlijk zag ik ook wel hoeveel er gedaan moest worden. Een magazijn omturnen in een bakkerij doe je niet eventjes. Gelukkig zag Vivian meteen mogelijkheden om met korte slagen veel resultaat te behalen in de inrichting. We zijn er nog niet, maar we konden 1 augustus wel open. Ik weet nog hoe het voelde om voor het eerst een brood uit mijn nieuwe ovens te halen, mijn ambacht dat ik weer in volledige vrijheid en met volle liefde en overgave kon uitoefenen... dat deed heel veel met me. Corona heeft mij gebracht dat ik nu weer heel dicht bij mijn product sta. Daar ben ik eigenlijk ontzettend dankbaar voor.”

Bakkerij als leerplek

Bakkerij Broodheeren voelt ook zo goed omdat het meer is dan een plek om brood te bakken. Dat komt voor een belangrijk deel door het team, meent Edwin. “Er zijn veel mensen meegekomen van Desemenzo, maar toch is de sfeer helemaal anders. Iedereen staat hier met zijn ziel en zaligheid alsof het zijn of haar eigen zaak is. Ik doe het nu samen met oud-medewerker Bart Cales, die ook aandelen heeft gekregen. Het is een gezamenlijke reis om dit op te starten.” Broodheeren moet meer worden dan een bakkerij, Edwin had een plek in gedachten waar hij zijn liefde voor bakken kon delen en vermenigvuldigen. “We willen niet alleen produceren, maar ook een kenniscentrum zijn. Het is zo fantastisch hier leerlingen van de Cas Spijkers academie te mogen ontvangen. Koks uit Leeuwarden, Texel en Amsterdam reizen af naar Raamsdonksveer om meer te leren over bakken en om samen recepten te ontwikkelen. Dat is echt een droom die uitkomt.”

"Ik besef dat ik veel tijd, aandacht en energie heb opgeëist."

Liefde en kunst

En de liefde na tijden van corona? “Nog steeds dikke mik”, lacht Edwin. “Het was natuurlijk intens om direct samen in quarantaine terecht te komen in de kennismakingstijd, maar het heeft snel veel verdieping gebracht. Wat ik lastig vind is dat het allemaal om mij heeft gedraaid het afgelopen jaar. De verkoop, de nieuwbouw, de stress, zorgen en overwinningen… het was allemaal Edwin. Ik besef dat ik veel tijd, energie en aandacht heb opgeëist. Wat dat betreft is het fijn dat de musea en galeries weer open zijn. Vivian is behalve foodblogger ook kunstenares en de interactie met andere creatieven en hun werk laat haar opbloeien en geeft energie en ideeën. Ik vind het zelf ook een hele gave wereld. Hoe kunstenaars naar de wereld kijken en wat ze maken, daar worden wij allebei heel blij van.”