Maak kennis met eindredacteur België @broncht. Over klimmen in de Himalaya, blanket forts bouwen en verspilling.

Thierry werd geboren in Wallonië, maar groeide op in Vlaanderen. Hij woont nu in het Gentse. Hij reisde de halve wereld rond, maar bouwt nu even graag een ‘blanket fort’ in de tuin. Een dromer? Een beetje. Blik naar de toekomst en nergens spijt van. ‘Spijt is wat de koe schijt.’

Je studeerde kunstgeschiedenis, maar raakte verzeild in de horeca. Hoe komt dat?
‘Ik wilde een master proto-colombiaanse kunst gaan doen, over de periode voor de ontdekking van Amerika, maar die richting werd plotseling afgeschaft. Daarvoor moest ik dan naar Leuven gaan, dat zag ik niet zitten. Ik werkte toen als student al in een restaurant, dus ben daar blijven werken.’

Vervolgens ben je veel gaan reizen en heb je een tijd in Indië gezeten.
‘Ja, ik zou zes maanden op reis gaan en ben terecht gekomen in een ecosociaal project, in het zuiden van Indië. Het heropbouwen van een natuurreservaat, daar heb ik aan meegeholpen en tegelijkertijd was het mijn uitvalsbasis om mooie reizen in de omgeving te maken. Ik ben uiteindelijk twee jaar weg geweest.’

Wat was je mooiste reis?
‘Ik heb heel veel plekken in Europa gezien, veel van Azië en Amerika, van Alaska all the way to Mexico. Maar je eerste reis buiten de ‘westerse’ wereld blijft toch wel het meest indrukwekkend. Dat was Indië en vooral de Himalaya. Ik ben vanuit Shimla door de Himalaya naar Nepal getrokken. Drie weken zonder een mens tegen te komen en zonder een menselijk geluid te horen.’

Een van je grote hobby’s is bergbeklimmen?
‘Klopt. Dat heb ik tot mijn 27ste intensief gedaan. Toen ben ik er een tijd mee gestopt en op mijn 38ste heb ik het weer opgepikt. Nu probeer ik een top per jaar te doen. Nu, ik geniet evenveel om blanket forts in de tuin te bouwen met mijn dochters. Soms eten we er en leggen we er matrassen in, dat is echt magisch.'

Welke bergtop staat nog op je lijstje?
‘Ik heb niet echt een bucket list, maar ik zou heel graag rond de Annapurna klimmen, in de Himalaya. Tharpa Chuli bijvoorbeeld, wil ik dolgraag eens doen.'

Hoe ben je in de foodsector komen te werken?
‘Ik ben op mijn veertiende begonnen als afwasser om extra zakgeld te verdienen. Het was in een restaurant met een open keuken, dat zag je in 1983 nog niet veel. De chef was een echt showbeest. Ik was zo onder de indruk. Ik ben naar hem toegestapt en heb gezegd “dat wil ik ook kunnen”. En zodoende stond ik ineens naast hem, na de schooluren. Zo heb ik de stiel geleerd. Ik heb nog lang in de horeca gewerkt. Totdat ik mijn huidige vrouw leerde kennen. We waren samen, maar zagen elkaar nooit. De lange horeca uren waren niet te combineren met haar nine to five uren. Ik ben dan in de verkoop bij Vandemoortele gaan werken, vervolgens bij Alpro en afgelopen jaar overgestapt naar Shoot my Food.’

Things you love and hate?
‘Ik haat verspilling, in al zijn vormen. Verspilling van energie, van tijd, van eten, van grondstoffen, van alles. En ik droom van een wereld waarin people alle power hebben, van een zelfregulerende maatschappij. Daar kijk ik naar uit en daar probeer ik een bijdrage aan te leveren.’