Het tekort aan personeel in de foodbranche is nijpend. Het is voor veel horecaondernemers het grootste probleem van het moment. Is er een oplossing?

Heineken: 166 vacatures, Albron: ruim 500 vacatures, Restaurant Company Europe: 726 vacatures, Jumbo: zo'n 2.000 vacatures. Met zo’n enorm personeelstekort kun je toch nooit je dagelijkse business draaien?! Dat blijkt. Menig restaurant past de openingstijden aan. Ik hoorde van een mede-redacteur die laatst op een zonnige dag in Bergen aan Zee was, dat drie van de zeven strandtenten zelfs volledig gesloten waren wegens personeelstekorten.

Ook bij Food Inspiration hebben we een capaciteitsprobleem. Gelukkig hebben we in ons team de luxe van een laag verloop, maar sinds het vertrek van onze vormgever – nu zo’n drie maanden geleden – zijn we naarstig op zoek naar een nieuwe collega. We hebben reacties gehad en gesprekken gevoerd, maar the perfect match moet nog voorbij komen.

Noem mij ouderwets, maar ondertussen verbaas ik mij erover hoe nonchalant sollicitanten met het proces omgaan. Kandidaat 1 die op gesprek kwam wist vrijwel niets van ons bedrijf. Hij had geen website bekeken, geen artikel gelezen of social post van ons gecheckt. Hij ging er vanuit dat wij in het gesprek wel zouden vertellen wie we zijn en wat we doen. Kandidaat 2 kwam een half uur te laat, zonder iets te laten weten of zich zelfs maar te excuseren. Had gewoon niet gecheckt hoe lang het rijden was. Kandidaat 3 had geen enkele ervaring in vormgeving, maar het leek haar wel leuk om ‘er iets over te leren’.

Ze zijn het alle drie niet geworden.

Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik zelf nooit gesolliciteerd heb. Vanuit mijn studie ben ik mijn eigen bedrijf gestart en ben daarna bij Food Inspiration naar binnen gerold. Maar ik weet van vriendinnen die zo’n tien jaar geleden afstudeerden en een baan zochten dat ze keihard hun best deden op een sollicitatie. Dat ze het bedrijf van voor tot achter uitpluisden. Dat ze bij elke sollicitatie uren zwoegden op hun brief en CV. Dat ze van te voren naar de kapper gingen. En naar de nagelsalon. En dat ze op tijd op de afspraak kwamen. Ik ben zelfs een keer met een vriendin mee gefietst op de dag vóór haar sollicitatie, zodat ze op de dag van de afspraak zeker wist dat ze op het juiste moment op de juiste plek zou zijn.

Maar die tijden zijn niet meer. Sollicitatieprocedures zijn al lang niet meer zo dat de kandidaat zich in het zweet werkt en de potentiële werkgever achterover leunt tijdens het gesprek omdat die op basis van CV’s al heeft besloten wie het gaat worden. Het tegenovergestelde is werkelijkheid. 

Personeel is schaars, en een baan zoeken lijkt tegenwoordig meer op het vinden van een leuke plek om te eten: je hopt wat rond en ziet wel waar je neerploft. Als het er leuk is blijf je wat langer, zo niet dan ben je snel weer weg. En het bedrijf waar je terecht komt? Dat mag blij zijn dat je er bent.

Dat is het gevolg van een krappe arbeidsmarkt. Van (te) veel banen, en (te) weinig mensen.

Is dat erg? Is verandering juist niet goed? In de horeca lijkt de personeelsschaarste eindelijk de broodnodige cultuurverandering te forceren. Niet 80 uur per week, maar een 4-daagse werkweek is nu de norm. Is deze personeelscrisis juist niet een mooie kans om kritisch te kijken naar je arbeidsvoorwaarden? Naar de redenen waarom mensen bij jou zouden moeten werken? Ik vraag mijzelf ook af: hebben wij onze bedrijfscultuur in de vacature en in de gesprekken wel goed neergezet?

Het is aan bedrijven nu meer dan ooit de taak om ervoor te zorgen dat ze die plek zijn waar iedereen wil (blijven) zitten. Waar het eten lekker smaakt, de mensen gezellig zijn en de voorwaarden menselijk. En dus ook aan ons bedrijf.

Zojuist werd ik gebeld door een dame die graag bij ons wil komen werken. Ze had alleen niet zoveel tijd en zin om een CV en motivatiebrief op te sturen dus vroeg ze of het oké was als ze mij haar website zou doorsturen zodat ik aan de hand daarvan kon beoordelen of het wat voor ons zou zijn. Vanuit mijn ouderwetse werkgeversgedachte zou ik dat verwend kunnen vinden, maar vanuit de nieuwe manier van denken is het eigenlijk vooral efficiënt. Geen van beide partijen besteedt in dit stadium te veel tijd aan het proces.

Het is de nieuwe manier van solliciteren waarbij de werkgever net als de horecaondernemer z’n best doet om mensen binnen te halen, en de werknemer op zoek gaat naar de meest passende tent voor hem of haar. Voor eventjes, of misschien wel voor eeuwig.

Dus ik ga zo die website eens bekijken. En in de tussentijd vullen wij het vormgevingsgat op creatieve manieren op. We werken flexibel, schuiven wat met agenda’s, pakken een aantal zaken zelf op en besteden hier en daar werk uit. En tot nu toe redden we het daar allemaal precies mee.

Ben jij of ken jij een vormgever? Check dan onze vacature!

Acquisitie door recruiters wordt niet op prijs gesteld.