Voordat de coronacrisis losbarstte was het de horecaondernemer of restaurantmanager die bepaalde hoe laat medewerkers moesten beginnen, wanneer ze klaar waren, en wat ze moesten doen. Maar door het personeelstekort in de horeca zijn de rollen omgedraaid: het zijn nu de medewerkers die bepalen hoe, wat, en wanneer. 

Personeelstekort horeca

Er was al een personeelstekort in de horeca, maar de coronacrisis heeft dat alleen maar versterkt. Veel medewerkers zijn uitgestroomd, en komen niet (op korte termijn) zomaar weer terug. Vanwege een gebrek aan medewerkers zijn veel horecabedrijven genoodzaakt om de deuren vaker te sluiten dan dat ze zouden willen. En het personeel dat er wel is, is vaak nieuw, en beheerst daardoor het vak nog niet volledig, of is zich de bedrijfscultuur nog niet eigen. Ze gaan nog niet door het vuur voor hun ‘baas’, waardoor die baas soms op eieren loopt om de medewerkers koste wat kost te behouden - want als zij ook nog weg gaan, dan is er helemaal niemand meer.

Door deze verandering van de verhouding tussen werkgever en werknemer verandert de rol van de medewerkers. Ze kunnen meer vragen, en meer eisen stellen. Dat personeel daardoor tegenwoordig meer van zich kan laten horen is niet per definitie een slecht iets. Die cultuur waarbij medewerkers voor weinig geld hele lange dagen draaiden, soms zonder rustdagen er tussen zelfs weken achter elkaar, was ook niet gezond. Maar het zou fijn zijn als de verhouding tussen werknemer en werkgever in de horeca weer wat meer in balans komt.

Samenwerking tussen scholen, horeca en werkgevers

Met het sluiten van de prikstraten, waar veel horecapersoneel naartoe is gegaan toen de vaccinatie op gang kwam en de horeca gesloten was, zullen er ook weer meer mensen terugstromen naar de horeca. Daarmee kan gebouwd worden aan een personeelsbestand waarmee het najaar gedraaid kan worden, hopelijk zonder beperkende maatregelen. En als branche moeten we nu de lessen halen uit het feit dat we enorm kwetsbaar zijn en enorm afhankelijk van onze medewerkers. Meer samenwerking met opleidingen, aanpassing van de CAO en kijken naar een andere manier van belonen zouden oplossingen kunnen zijn die ervoor kunnen zorgen dat werken in de horeca weer aantrekkelijker wordt. En het personeel van vandaag de droommedewerker is van morgen. 

En, uiteraard: het staat of valt bij de werkgever die zorgt dat medewerkers gemotiveerd en gelukkig zijn. En ze motiveert om soms net dat ene stapje extra te zetten.